ผมเดินมาเปิดท้ายรถกระบะ นำกาแฟ ที่ชงใส่กระติกกันความร้อนใบเล็กออกมาดื่ม...เหลือบมองนาฬิกา ยังเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งวัน...กว่าลูกสาวของผมจะสอบเสร็จ
ผมมองเห็นกล้วยน้ำหว้า ที่ใส่ถุงหิ้วมาจากบ้าน เปลือกเริ่มจะเป็นสีดำคล้ำ อาจจะเป็นเพราะโดนความร้อนเมื่อตอนที่ถูกวางอยู่ในหลังรถ...กล้วยน้ำว้าถูกนำไปวาง ไว้ที่ง่าม ของต้นจามจุรี แล้วผมก็นั่งมอง เจ้ากระรอก 3-4 ตัวไต่ ดิ๊ก ดิ๊ก...ลงมากินกล้วยน้ำว้านั้น เมื่อมันได้กลิ่น...
ผม นั่ง นั่ง นอน นอน อยู่ท้ายรถ ความคิดที่อยากจะเดินชม เมืองกรุง ก็แล่นเข้ามาสู่สมองอีกครั้ง รองเท้า นันยาง คู่เก่าเขอะกรังไปด้วยดินโคลน ถูกนำขึ้นมาเคอะ เอาทรายเม็ดเล็กๆ ออกอีกครั้ง ผมก้มมองดูรองเท้าเก่าๆของตัวเองแล้วก็นึกขำ ไม่น่าเชื่อว่ารองเท้าคู่นี้ของผมใส่ได้สารพัด ไม่ว่าจะเป็น ปั่นจักรยาน เตะบอล เตะตะกร้อ หรือแม้แต่ใส่ไปเที่ยว และ ออกงาน ...วันนี้ผมพาเขามาเที่ยวกรุงเทพฯด้วยและกำลังจะพาเขาไปเที่ยว สวนลุมพินี
สวนลุมพินี ผมยังไม่เคยไป เด็กบ้านนอกอย่างผมคงหาโอกาสยากที่จะได้มาเดินเที่ยว สวนสาธารณะที่ใหญ่โตและโด่งดังแห่งนี้... ผมไม่ลืมที่จะติดกล้อง สองตาเพื่อส่องนกไปด้วย เห็นว่าที่สวนลุมพินี มีนกให้ดูด้วย รองเท้าคู่เก่า ถูกสวมและมัดหูเรียบร้อย ...เขาพาผมเดินผ่านคณะรัฐศาสตร์จุฬาฯ หรือที่เขาเรียกกันว่า สิงห์ดำ เคยได้ยินแต่ตามข่าวการเมือง... สิงห์ดำ อยู่ตรงนี้เอง ผมแวะไหว้พระ สิงห์หนึ่ง ที่อยู่ใต้ต้นไทรใหญ่หน้าตึก...ก่อนจะเดินออกสู่ ถนน อารีดูนังต์ ข้ามสะพานลอยเดินลัดเลาะตามฟุตบาต ริมถนนพระราม 4 ผ่านโรงพยาบาลจุฬาฯ จนมาถึง ถนนราชดำริ เจอรถกาแฟ โบราณ จอดอยู่ริมฟุตบาตข้างถนนเลยสั่ง โอเลี้ยงแบบยกล้อ มากินซะหนึ่งถุงแก้กระหาย...
ผมมองลอดใต้สะพานรถไฟฟ้า เห็นพระบรมราชานุสาวรีย์รัชกาลที่ 6 อยู่หน้าสวนลุมพินี ไม่ไกลนัก
ผมวิ่งข้ามถนนราชดำริ แล้วเดินไปหยุดยืน อยู่หน้าราชานุสาวรีย์ มองรอบ ๆ ตรงนี้สินะที่เขาเรียกว่าเป็นศูนย์กลางเศรฐกิจ เพราะข้างหน้านั้นเป็น ตึกสีลม ตึกดุสิตธานี และหันมองอีกด้านเป็นตึกโรงพยาบาลจุฬาฯ
ยืนมองรอบด้าน ยกกล้องสองตาที่สะพายมาด้วย ส่องขึ้นไปดูตามตึกต่างๆ ทำให้นึกถึงข่าวเหตุการณ์ ชุมนุม ที่ว่ามีมือปืน สไนเปอร์ ซุ่มยิง ตามตึกต่างๆ ตรงที่ผมยืนก็คงจะเป็นกำแพงไม้ไผ่ ที่เสี่ยมแหลมๆ ตามภาพข่าวที่ผมเห็นในตอนนั้นสินะ...
วันนี้ที่ สวนลุมพินี อีกไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงแล้ว จากเวลาที่ผมเหลือบไปมองนาฬิกาเรือนใหญ่ที่อยู่หน้าประตูทางเข้า สวนลุมพินี ผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาเที่ยว เพราะเป็นวันหยุดและตรงกับวันแม่ด้วย..
ด้านในสวนลุมฯ สะดวกสบายเชียวหล่ะครับ มีร้านสินค้าผลิตภัณฑ์โครงการหลวง ขายสินค้าพวกสะดวกซื้อทั่วไปด้วย นักท่องเที่ยวต่างชาติมาเดินเที่ยวก็เยอะแยะ...
ชีวิตผู้คนใน สวนลุมฯ ดำเนินไปแบบสบาย สบาย ถึงจะเป็นเวลาเที่ยง แต่ก็มีกลุ่มนักปั่นจักรยาน ปั่นออกกำลังกายกันอยู่
สวนลุมพินี เปรียบเสมือนปอด ของ กรุงเทพมหานคร เพราะเป็นสวนสาธารณะที่ใหญ่มีต้นไม้มากมาย และยังอยู่ใจกลาง ที่แวดล้อมไปด้วยตึก สูงๆ
สวนลุมพินี คงจะมีประวัติศาสตร์ ที่ยาวนานพอสมควร ถ้าจะให้ผมอธิบายคงจะ อธิบายเรื่องสวนลุมพินี ได้ไม่ดีเท่าคนกรุงเทพฯ อย่างมาก สวนลุมพินี ที่ผมเคยเห็นก็แค่ในหนังหรือนิตยสารเท่านั้นเอง...
อีกาที่สวน ลุมเยอะมากและคุ้นเคยกับคน เห็นขนมหรืออาหาร เป็นไปไม่ได้ ต้องบินร่อนลงมาทันที
ผมเห็นคนนอนหลับพักผ่อนบนพื้นหญ้า แต่ก็มีตัว เหี้ย...เดินผ่านโดยไม่เกรงกลัว เจ้าตัวนี้ก็เยอะเหมือนกันทั้งเดินบนบก และที่กำลังว่ายอยู่ในน้ำ
เดินเที่่ยวสวน ลุมพินี มีมุมถ่ายภาพ เยอะเลยครับ เดินไป เดินไปก็ชักง่วงเหมือนกันครับ...เลยเดินไปเช่าเสื่อ ราคา 30 บาท ปูนอนเอาแรงสักงีบ...ส่วน แฟน และลูกชายของผม ไปเดินซื้อหนังสือที่ศูนย์ หนังสือจุฬาฯ ครับ และเห็นว่าหลังจากนั้น จะไปเดินสยามสแควร์ต่อ ส่วนผมก็ขอเตร่ ที่สวนลุมนี้แหละครับ...
ผมสะพายกล้องสองตา มาด้วยก็มีโอกาสที่จะได้ส่องดูนกบ้างครับ แต่ส่วนมากจะเจอ นกตรีทอง และนกปรอท ที่อยู่ตามต้นไทร กินลูกไทรอยู่เป็นฝูงเลยที่เดียว...ส่วนนกอื่นๆ จะออกมาน้อยครับวันนี้
ที่สวนลุมจะมีฟิตเนสด้วยครับ
เมฆฝนเริ่มก่อตัว ผมเดินรอบสวนลุมพินีพอดี รองเท้าคู่เก่า ของผมพาเดินเที่ยวสวนลุมซะรอบเลย ไม่เคยด้วย ไม่เคยเห็นสวนลุม แปลกตา ร่มรื่น สวยงาม
รองเท้าคู่เก่า ต้องพาผมเดินกลับ จุฬาแล้วหล่ะ เพราะฝนเริ่ม จะมาแล้ว รู้สึกว่าจะแรงซะด้วย...
บ้านนอกเข้ากรุง กับรองเท้าเก่าๆ ที่พาย่ำสวนลุมฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น