http://www.oknation.net/blog/chartsiam/2012/02/24/entry-1 (เข้าชมกิจกรรปั่นจักรยาน)
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จสรรพเรียบร้อยเป็นคนแรก...จึงพอมีเวลาที่จะเดินเที่ยวชม บรรยากาศตอนเช้าของบ้านดอนคอน ดีกว่าที่จะมานั่งรอทุกคนในห้องให้เสียเวลา...
ผมออกมาเดินเล่นตามถนนของหมู่บ้านดอนคอน...เช้านี้ถนนยังเงียบเหงา ไม่คึกคักสักเท่าไหร่...เพราะนักท่องเที่ยวหลายคนยังพักผ่อนกันอยู่...แต่ก็ได้เจอกับ พระภิกษุที่ออกเดินบิณฑบาตร แต่จะสังเกตุ เห็นว่ามีผู้หญิงชาวญี่ปุ่น ถือกล้องเดินตามถ่ายรูปพระภิกษุตลอด...
พระภิกษุออกบิณฑบาตรยามเช้า และนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นตามถ่ายภาพ
ผมเดินสำรวจหมู่บ้านสักพักก็รู้สึกว่า อยากจะดื่มกาแฟ เลยเดินหาว่ามีร้านกาแฟสดขายบ้างหรือเปล่า...เดินหาหลายที่แต่ก็ไม่เจอ เลยเดินย้อนกลับไปยังที่พัก ก็เจอภรรยาของผมซึ่งอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วยืนรออยู่หน้าที่พักพอดี..."เธอ...ไปหากาแฟกินกันดีกว่า...แต่เราเดินหลายร้านแล้วไม่เห็นจะมีเลย..." "นี่ไง...อยู่ใกล้ๆ เรานี่เองลองไปถามเขาดูซิ..ที่ ศาลาดอทคอม ไง ดูจะไฮโซกว่าเพื่อนเราว่าน่าจะมีนะ..."ภรรยาผมออกความเห็น... ผมและภรรยาเลยเดินไปที่ ศาลาดอทคอม ตามเธอบอกซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่พักมากนัก
พอไปถึง...ผมอ่านป้ายดูเลยปล่อยก๊าก... แล้วบอกภรรยาผมว่า "นี่มันไม่ใช่...ศาลาดอทคอม แต่เขาอ่านว่า ศาลาดอนคอน ต่างหาก... " ก็เลยได้ขำยามเช้ากันเล็กน้อย ...ผมเดินเข้าไปในร้านที่อยู่ติดกับแม่น้ำโขง บรรยากาศดีมาก การตกแต่งร้านก็ ดูดีน่านั่ง...มองเห็นแม่หญิงชาวลาว สองคนกำลังง่วนอยู่กับการจัดอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะอาหาร..."สบายดี..." ผมเอ่ยทักทาย แม่หญิงลาวทั้งสองคน ...โดยเธอทั้งสองก็หันมาทักทายกับเช่นกัน..."มีกาแฟ...กิ๋นอยู่บ่..." ผมบอกจุดประสงค์แกเธอทั้งสองทันที แม่หญิงคนหนึ่งเลยตอบผมว่า
"มียู่...เป็นกาแฟซองใด๋...มีเนสกาแฟจากไท...ฮั่่นหล่ะ...กับกาแฟ ปากซอง สิเอ๋าแบบใด๋..." ผมเกิดความสงสัยเหมือนกันว่า กาแฟ ปากซอง ที่เขาบอกมันเป็นอย่างไร ก็เลยถามแม่หญิงลาวเพื่อให้หายสงสัย "กาแฟ ปากซอง มันเป๋นจั่งใด๋หล่ะ..." ผมก็ได้รับการอธิบายว่าเป็นกาแฟที่ ชาวลาวปลูกเอง อยู่ที่เมืองปากชอง เลยเมืองปากเซขึ้นไปอีก...สรุปผมและภรรยาก็สั่งกาแฟ ปากซอง มาดื่มคนละแก้ว ที่ ศาลาดอนคอน ...
เรานั่งดื่มด่ำกับกาแฟเมืองลาว...คือกาแฟ ปากซอง พร้อมกับนั่งชมวิวฝั่งบ้านดอนเดด และสะพานประวัติศาสตร์ที่ทหารฝรั่งเศสมาสร้างไว้...
เสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินสำรวจร้าน ศาลาดอนคอน ซึ่งด้านหนึ่งของร้านได้ตกแต่งด้วยภาพเก่าและของเก่า...ก็เลยได้ทราบเรื่องราวจากภาพเก่า ว่าชาวดอนคอนอยู่กันอย่างไร ตอนเกิดสงคราม เป็นอย่างไร...
แล้วเราก็เดิน ไปตามถนนของหมู่บ้านไปยังสะพานประวัติศาสตร์...อีกครั้งเพื่อถ่ายรูปก่อนไปเที่ยวต่อและเดินทางกับเมืองไทย...
"อ้าย...อ้าย...เฮือ...มาฮับแหล่วเด้อ...ถ้าพร้อมกะขึ้นเลย..." เสียงเจ้าของโฮมสเตร์ ตะโกนบอกว่าเรือมารับแล้ว ถ้าพร้อมก็ขึ้นเรือได้เลย...เราทุกคนเก็บสิ่งของเรียบร้อย ก็ขึ้นเรือเดินทางออกจากดอนคอน ดอนเดด มุ่งสู่ "ปราสาทวัดพู" แขวงจำปาสักต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น