จิตรโปร่งปราศราคี ชุ่มชื้น
สองสุขแห่งชาวสี- ชังเกาะ นี้แฮ
อายุย่อมยืนพื้น แต่ร้อยเรือนริม
พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
ผมหยิบแผ่นพับ ของ พิพิธภัณฑ์ พระจุฑาธุราชฐาน เกาะสีชัง และได้อ่าน พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในบทข้างต้นทางด้านหลังแผ่นพับใบนั้น ซึ่งในตอนแรกแผ่นพับนี้อยู่ในหนังสือท่องเที่ยวเล่มหนึ่งที่ผมกำลังหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน...
ผมเปิดดูด้านในของแผ่นพับนั้น ได้เห็นภาพและได้อ่านประวัติความเป็นมาของ พิพิธภัณฑ์ ก็มีความรู้สึกว่าอยากจะไปชม อีกอย่างผมยังไม่เคยไปเที่ยวที่ เกาะสีชัง เลยทั้งๆที่นั่งเรือข้ามเกาะไปก็ไม่ไกลมาก ไปเที่ยวตอนเช้า ตอนเย็นกลับมาขายของที่ ตลาดไนท์สแควร์ศรีราชา ก็ยังทัน
เช้าวันศุกร์ที่ผ่านมาผมไปกางโครงเหล็กขายของ ที่ ตลาดนัดไนท์สแควร์ศรีราชา ในตอนเช้า 7 โมงกว่าๆ... และผมได้ตั้งใจไว้แล้วว่ากางโครงเสร็จ ผมจะไปเที่ยว เกาะสีชัง ไปชมพิพิธภัณฑ์ พระจุฑาธุราชฐาน และไปเที่ยวชมเกาะให้ทั่ว...
เมื่อผมกางโครงเหล็กที่ตลาดนัดเสร็จ ผมเอารถจอดรถ ไว้บริเวณ ตลาดนัดที่ผมขายของและได้เรียกมอเตอร์ไซด์รับจ้างบริเวณนั้นให้ไปส่งที่ท่าเทียบเรือไป เกาะสีชัง ซึ่งอยู่บริเวณบริเวณเกาะลอย พอผมไปถึงก็ไปซื้อตั๋ว ข้ามไปยังเกาะสีชังราคา 50 บาท วันนี้เป็นวันศุกร์ นักท่องเที่ยวที่ข้ามไปยังเกาะสีชังเลยดูบางตา จะมีก็เด็กนักเรียนอยู่กลุ่มหนึ่งที่ไปเที่ยวกัน นอกนั้นก็เป็นคนที่ทำงานบนเกาะและชาวเกาะสีชังเองที่ข้ามฝั่งมาซื้อของ...เรือออก 9 โมงเช้า...ผมเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือเวลายังพอมีเหลือเลยเดินย้อนกับมายังเกาะลอย เพื่อไปสั่งกาแฟสดกินสักแก้ว...
ผมได้กาแฟเอสเปสโซ่...ที่ชาวพม่าปะแป้งหน้าขาวชงให้ และใส่ในแก้วกระดาษสีขาวพร้อมช้อนสีขาวเล็กๆด้ามยาว ถือเดินตามสะพานกลับไปยังเรือที่จะไปเกาะสีชังจอดอยู่ แต่เอ๊ะ...อยู่ บนฟุตบาทข้างสะพานเขายืนมุงอะไรกันอยู่...ผมนึกในใจ...ด้วยความสงสัยผมจึงเดินเข้าไปดู ก็มองเห็นคนที่อยู่ในกระชังข้างล่างสะพาน กำลังสาระวน กับการจับอะไรอยู่...อ๋อ...เป็นกระชังเลี้ยงปลากระพงนั้นเอง พอดีมีคนมารอซื้อก็เลยจับขึ้นมาชั่งกิโลขาย
ผมยืนดู...เขาซื้อขายปลากระพง ข้างสะพาน พร้อมกับจิบกาแฟ ที่รสชาดเข้มข้น ขมปี๋ จากแก้วกระดาษ พร้อมกับทำหน้าตาเหย๋เก...เหมือนดั่งสามล้อกรึบเหล้าขาว... "กึ๋ย!!!...ทำไมนังพม่ารามัญ ถึงชงกาแฟขมเหลือเกินว่ะ..." ผมนึกในใจ พร้อมหันหน้าเหย๋ ๆ มองไปที่ร้านกาแฟที่ไปซื้อมา...เสียงหวูด...หรือแตร...ของเรือโดยสารที่จะไปเกาะสีชัง ดังขึ้น หมายความว่าได้เวลาที่เรือเที่ยว 9 โมงเช้าจะออกจากท่าแล้ว...ผมรีบเดินพร้อมกับถือถ้วยกาแฟ...รสชาดขมถ้วยนั้นไปด้วย...ผมขึ้นเรือไปนั่งตอนท้ายสุดของเรือ...เพื่อจะได้ถ่ายรูปบรรยากาศภายในเรือได้ถนัด
ผู้โดยสารเริ่มทะยอยขึ้นเรือมาเรื่อยๆ ...แต่ไม่ถึงกับเต็มเรือ และในจำนวน นั้นมีนายตำรวจซึ่งน่าจะเป็นระดับสารวัตรถือถ้วยกาแฟพาสติก หรูกว่าผมนิดนึงขึ้นมานั่งด้านหน้าของผม...
เมื่อผู้โดยสารขึ้นมาหมดแล้วเรือก็เริ่มออกจากท่าเทียบเรือ...
วันนี้คลื่นค่อนข้างสูง...และมีเมฆฝนบ้างปะปราย...แต่ก็มีแค่บริเวณใกล้ชายฝั่งเท่านั้นเท่าที่ผมมองเห็น...เรือเริ่มโยกไปโยกไปมาตามคลื่นที่สูงบ้างเตี้ยงบ้างตามจังหวะของมัน
ผมมองไปด้านหน้าเห็นนายตำรวจมองมาที่ผมและยิ้มให้
"น้องใช้กล้องรุ่นไหนเหรอ?..." นายตำรวจเปิดฉากสนทนา ซึ่งในทีแรกผมว่าจะงีบสักหน่อย
" Nikon N 70s ครับ...ตกรุ่นแล้วหล่ะพี่ รุ่นใหม่ๆทุกวันนี้ถ่ายวีดีโอได้ด้วย และราคาก็ไม่แพงเหมือนเมื่อก่อน..." ผมคุยและออกตัวเรื่องกล้องที่ตกรุ่นของผม
"เมื่อก่อนพี่เปิดร้านถ่ายรูป...ลงเครื่องของโกดัก ขาดทุนไปเป็นล้าน...เพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไป การถ่ายภาพวิวัฒนาการขึ้น........" นายตำรวจคุยยาว เรื่องการถ่ายภาพ ทั้งเรื่องการทำภาพเชิงซ้อนในคดีต่างๆให้ผมฟัง และเรื่องเคยถ่ายภาพนู๊ด...ก็มันดีเหมือนกันครับผมฟังไปและก็ถ่ายภาพไปด้วย...
"น้องไปเที่ยวเหรอ..." นายตำรวจยังชวนผมสนทนาต่อ
"ครับ...ผมเป็นพ่อค้า ที่ตลาดนัด ไนท์แสควร์ศรีราชานี่เองครับ...ยังไม่เคยไปเที่ยวเลยครับ"
"ตรง..วังเก่า...ผีดุ...นะลูกน้องพี่เจอกันประจำและเห็นกันบ่อยๆ"...ผมไม่ทราบนายตำรวจ จะพูดตลกหรือจะอำผมเล่นหรือเปล่า แต่ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ
ไม่นานนายตำรวจ ท่านนี้ก็หันไปคุย กับกลุ่มนักเรียนต่อ...ผมเลยได้งีบนิดนึง
ผมงีบไม่นาน...เรือก็ผ่านเข้ามาถึง เกาะปรง ที่มี กังหันและเตาเผาอะไรไม่รู้ขนาดใหญ่ ผมว่าน่าจะเป็นเตาเผาขยะ และก็แวะส่งของ ที่ เกาะขามใหญ่
ถึงแล้วครับ...เกาะสีชัง หรือหมู่เกาะสีชัง...ที่ตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งทะเลอำเภอศรีราชา 12 กิโลเมตร
ที่เรียกว่าหมู่เกาะสีชังก็เพราะว่า...เกาะสีชังมีเกาะบริวารน้อยใหญ่อีก 8 เกาะด้วยกันครับ
คือ
เกาะยายท้าว
เกาะค้างคาว
เกาะท้าวยายหมื่น
เกาะขามใหญ่
เกาะขามน้อย
เกาะสัมปะยื้อ
เกาะปรง
และเกาะร้านดอกไม้
ผมก้าวขึ้นสู่...ท่าเทียบเรือเกาะสีชัง เป็นครั้งแรกในชีวิตครับ แต่ผมก็พอจะทราบครับว่าต้องทำอย่างไรต่อ เมื่อมาถึงเกาะ เพราะผมเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับ...การท่องเที่ยว เกาะสีชังมาบ้างผมเดินออกมาเจอกับ มอเตอร์ไซด์รับจ้างที่จอดเรียงราย
"นั่งมอเตอร์ไซด์...เที่ยวชมรอบเกาะมั๊ยครับพี่" พี่ๆกลุ่มมอเตอร์ไซด์ ร้องถามเมื่อผมเดินตรงเข้ามา
"หรือพี่จะนั่งรถสกายแล็ปดีครับ...พาไปทุกที่เหมาได้ทั้งวัีน..." กลุ่ม พี่ๆ รถสกายแล๊ป พูดขึ้นบ้าง
"ผมอยากจะเช่า...มอเตอร์ไซด์ ขับเองครับพี่...มีหรือเปล่าครับ"ผมร้องถามกลุ่มพี่ๆ มอเตอร์ไซด์
"ด้านโน้นเลยครับ..." พร้อมกับชี้มือบอก
ผมเดินเข้าไป ยังมอเตอร์ไซด์เช่าที่ จอดเรียงรายเป็นคิวเหมือนกัน วันนี้ผมได้คิวของ ป้าแขก
"จะเช่า วันเดียวหรือค้างคืน จ๊ะ..." ป้าแขกถามผม
"วันเดียวครับป้า...เท่าไหร่ครับ"
"ครับป้า..."
"เอ่อ..ถ้าตอนจะกลับเวลาเอารถมาคืน...ให้ไปจอดด้านโน้น...เอากุญแจไว้ในรถนั้แหละเดี๋ยวป้าไปเอาเอง..." ป้าแขกกำชับอีกครั้ง พร้อมกับชี้มือบอกที่จอดรถ
"ป้าแขก...มีแผนที่ให้ผมบ้างหรือเปล่าครับ..." ผมไม่ลืมที่จะขอแผนที่เกาะสีชังเพื่อจะได้ขับมอเตอร์ไซด์เที่ยวตามจุดต่างๆ ได้สะดวก
"ไปขอที่ป้อม...โน้น...เลยจ้ะ..." ป้าบอกพร้อมกับชี้มือให้ไปขอแผนที่ ที่จุดบริการนักท่องเที่ยว
ผมขับมอเตอร์ไซด์...ไปรับแผนที่ ที่จุดบริการนักท่องเที่ยวเรียบร้อยแล้ว กางออกดูว่าจะออกทางด้านซ้ายกรือด้านขวาก่อนดี...
การขับมอเตอร์ไซด์ท่องเที่ยวบนเกาะสีชัง ของผมได้เริ่มต้นขึ้นแล้วครับ...
โปรดคอยติดตามไปกับผม...สิครับว่า...นายตำรวจคนนั้น บอกว่า ผีดุ มากนะ...แล้วผมคิดอย่างไร? และทำอย่างไร?
ขอขอบคุณ เพลง "โอ้ทะเล" Code Indy
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น