"เกาะล้าน...เกาะรัก"...ความทรงจำที่ไม่เคยลืม ตอนที่ 1

"เกาะล้าน...เกาะรัก"น่าจะเป็น...สโลแกนใหม่ที่ใช้กับเกาะล้าน ที่ผมมักจะเจอคำ...คำนี้สกรีนบนเสื้อยืดของผู้ที่ไปเที่ยวเกาะล้านสวมใส่กลับมา...มันเป็นเวลาที่นานนับสิบ ยี่สิบปี...ที่ผมไม่ได้ไปเกาะล้านทั้งๆที่บ้านของผมอยู่ในเขตเมืองพัทยา...อาจจะเป็นเพราะผมมีความคุ้นเคยกับเกาะล้านเป็นอย่างดี...เลยมีความรู้สึกที่เฉยๆกับเกาะแห่งนี้...ย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อน...ผมจะไปเกาะล้านแทบทุกวัน ตอนแรกๆจะตามแม่...ไปเทคแคร์แขกกรุ๊ปทัวร์ ที่แม่ผมทำงานอยู่ คือกรุ๊ปทัวร์ชาวออสเตรเลีย และฝรั่งเศส...ส่วนมากกรุ๊ปทัวร์ฝรั่งเหล่านี้จะนั่งเรือ...ไปลงที่หาดเทียน... ที่มีร้านอาหาร"หาดเทียน"ของลุง แก่ ซึ่งเป็นเพิงธรรมดา...ธรรมดาอยู่ที่นั้น...ผมจะตามไปเพื่อถ่ายภาพ อริยาบทต่างๆของฝรั่งเหล่านี้แล้วนำมาขายในตอนเย็นในโรงแรมที่พัก...และเมื่อในช่วงปีหลังๆ...ผมก็ยังได้ตามทัวร์จีนชาวฮ่องกง...ไต้หวัน ไปถ่ายภาพในขณะ ขึ้นร่ม ยิงปืน...อีกด้วย...ผมจึงมีพรรคพวกเพื่อนฝูง ที่เป็นชาวเกาะล้าน และเด็กเรืออยู่หลายคน...นั้นคืออดีตที่ผ่านมาแล้ว สิบกว่าปี... ในเมษา...ปีนี้จริงๆแล้วโปรแกรมท่องเที่ยวของผมก็ไม่มี..."เกาะล้าน"...อยู่เลย...ผมมีความตั้งใจอยากจะพาครอบครัว...ไปเที่ยวทะเลภาคใต้...มากกว่า แต่ก็ดันเกิดเหตุแผ่นดินไหวขึ้นมาโปรแกรมก็เลยต้องพับไว้ก่อน...ฝั่งทะเลภาคตะวันออกเลยเข้ามาอยู่ในโปรแกรมท่องเที่ยวแทน...ไม่ว่าจะเป็น เกาะช้าง...เกาะเสม็ด และเกาะสีชัง...แต่ก็ยังไม่มี"เกาะล้าน"อยู่ดี... ผมและภรรยาได้คุยกันถึงเรื่องสถานที่...ที่จะไปเที่ยว ไม่ว่าจะเป็น เกาะช้าง เกาะเสม็ด...ก็ได้ทราบข่าวจากเพื่อนๆที่ไปเที่ยวอยู่แล้ว บอกว่าคนเยอะมากที่จอดรถแทบจะไม่มี...จะไปเกาะสีชัง...คนก็ไปเยอะเหมือนกันอีกอย่างมีชายหาดเพื่อเล่นน้ำน้อย..."เกาะล้าน"ก็เลยเป็นทางเลือกสุดท้าย...ยังไงก็เป็นการกลับไปเยือนถิ่นเก่าของผมอีกครั้ง...อีกอย่างลูกๆ...ก็ยังไม่เคยไปเที่ยวเหมือนกัน... ผมออกจากบ้าน ประมาณ 7 โมงเช้าและ ได้ แวะรับเพื่อนลูกสาวที่พัทยาใต้...ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงท่าเทียบเรือแหลมบาลีฮาย... พอหาที่จอดรถเรียบร้อย... เราก็ขึ้นเรือในเที่ยว 2 โมงเช้า เรือลำนี้จะเข้าเทียบท่าที่หาด...ตาแหวน...ไม่ได้เข้าเทียบท่าที่...ท่าเรือหน้าบ้านเกาะล้าน...ผมก็เลยถามคนเรือว่า"แล้วผมจะไป หาดเทียนยังไงหล่ะครับพี่..." คนเรือตอบผมว่า..."พี่เดี๋ยวนี้มีถนนเชื่อมกันได้ทุกหาดแล้ว...มีมอเตอร์ไซด์รับจ้างและรถสองแถวไปถึงทุกที่..." "ฮ้า...เดี๋ยวนี้สะดวกขนาดนี้เลยหรือพี่...เมื่อก่อนผมจะไปแต่ละหาดยากมากต้องนั่งเรืออย่างเดียว"...

ท่าเทียบเรือเดินทางไปเกาะล้าน แหลมบาลีฮาย พัทยาใต้

ผมขึ้นเรือ...เรียบร้อยแล้ว...และสังเกตุเห็นว่าเที่ยวนี้พ่อค้าแม่ค้า...ที่อยู่บนเกาะล้านมาซื้อของเพื่อไปขายบนเกาะเยอะมากคงจะเตรียมไว้สำหรับนักท่องเที่ยวที่จะข้ามไปเที่ยวเกาะในช่วงเทศกาลสงกรานต์นี้แน่เลย...ผมเดินมองดูพ่อค้าแม่ค้าที่เป็นชาวเกาะล้านเผื่อว่าจะได้เจอคนรู้จัก...แต่เดินจนทั่วก็ไม่เจอใครที่คุ้นหน้าคุ้นตาเลย...ก็เลยขึ้นไปยืนบนเก๋งเรือด้านบน...ส่วนมากข้างบนจะเป็นนักท่องเที่ยวชาวรัสเซีย...นั่งอยู่เต็มไปหมด

ไม่นานเรือก็หันหัวมุ่งสู่เกาะล้าน...เกาะที่ผมคุ้นเคย...ซึ่งมีความรู้สึกว่าได้เดินทางกับสู่บ้านของผมเอง...แต่เมื่อก่อนผมไม่ได้นั่งเรือโดยสารแบบนี้ ผมจะนั่งกับทัวร์ของฝรั่ง...หรือไม่ก็เป็นเรือเร็ว...ผมจำได้ว่า ระยะทางจากฝั่งพัทยาถึงเกาะล้าน ระยะทาง เพียง 7.5 กิโลเมตรเท่านั้นเอง...

เรือโดยสารวิ่งออกจากท่าเรือ แหลมบาลีฮาย....มุ่งหน้าสู่เกาะล้าน...ฝ่าคลื่นที่ไม่สูงมากนัก แต่ก็ทำให้น้ำจากคลื่นที่กระแทกกับหัวเรือกระเซ็นขึ้นมาถึงข้างบนเก๋งเรือด้านบนได้เหมือนกัน...ทำให้ป้าที่จะนำล๊อตเตอร์รี่ ไปขายบนเกาะที่นั่งอยู่บนหัวเรือ...ด้านหน้าหัวสั่นหัวคลอนได้เหมือนกัน...ผมยืนมองดูเรือเร็วที่วิ่งรับนักท่องเที่ยวมุ่งหน้าสู่เกาะล้านลำแล้ว ลำเล่า...ไม่นานเรือก็วิ่งมาถึง บริเวณ เกาะครก เกาะสาก ซึ่งเมื่อก่อน เรือทัวร์มักจะมาจอดบริเวณนี้...แล้วโยนขวดเบียร์ปิดฝาให้ลอยบนผิวน้ำ เพื่อให้นักท่องเที่ยวยิงปืนไปยังขวดที่ลอยน้ำอยู่ จนทำให้เศษแก้วบริเวณนี้เยอะมาก แต่ปัจจุบันมีสนามยิงปืนบนเกาะแล้ว...และได้พัฒนา เก็บเศษแก้วบริเวณนี้ไปหมดแล้วครับ...

เรือแล่นผ่าน เกาะครก...เกาะสาก...ความทรงจำอีกหนึ่งที่ผมไม่เคยลืม...ไม่ถึงร้อยเมตรผมก็มองเห็นหัวโขด...ซึ่งบริเวณนี้ ผมเคยมาถ่ายรูปร่ม ที่บริเวณนี้มาก่อน เมือ่ก่อนการลากร่มของกรุ๊ปทัวร์จีน ยังไม่มีโป๊ะ หรือแพเหมือนปัจุบัน ต้องหาหาด ที่มีหัวลมเข้าไม่แรงมากนัก และต้องมีพื้นที่หน่อย...เพื่อให้นักท่องเที่ยวที่เป็นกรุ๊ปทัวร์ ได้ยืนรอขึ้นร่ม...ที่มีเรือลาก...หัวโขดก็เลยเป็นบริเวณที่เหมาะอีกที่ในเกาะล้าน...หลังจากที่ยิงปืนกันบนเรือเรียบร้อยแล้ว...

เรือผ่านหาดโข่ง...ซึ่งเป็นหาดที่ผมเคยมานั่งกินข้าวห่อกับเด็กเรือเด็กร่มที่นี่...และผ่านหาดทองหลาง...ซึ่งบางครั้งถ้าตาลมเข้าที่นี่ เรือลากร่มก็จะมาลากที่นี่เช่นกัน...

บริเวณหาดโข่งและหาดทองหลาง

และไม่นานเรือก็มาถึงหน้าหาดตาแหวน ซึ่งเป็นหาดที่ใหญ่...และส่วนมากนักท่องเที่ยว ที่มาเที่ยวเกาะล้าน จะอยู่ที่หาดนี้กัน ทั้งทัวร์เกาหลี ทัวร์จีน ทัวร์ฝรั่ง จะมาออ อยู่ที่นี้กันเต็มไปหมด...เรือได้จอดหน้าหาดเพื่อถ่ายพ่อค้าแม่ค้า ลงเรือกระจกหรือเรือหางเพื่อไปส่งยังหาดอื่นๆต่อไป...แล้วก็เข้าสู่ท่าเทียบเรือหาดตาแหวน...พอผมขึ้นไปบนสะพาน ก็รู้สึกได้ทันที่กับการเปลี่ยนแปลงในหลายๆด้าน...ไม่ว่าจะเป็นสะพานท่าเทียบเรือแห่งนี้...ซึ่งเมื่อก่อนไม่มี ถ้าจะลงเรือต้อง ลงบนเรือกระจกหรือเรือหางอีกทีแล้วค่อยเข้าฝั่งเพราะน้ำตื้น...แต่ปัจุบันเรือเทียบท่าได้เลย...ผมเดินบนสะพานเพื่อไปยังหาดตาแหวน ...ก็ตืนตาตื่นใจกลับน้ำทะเลที่ใสปิ๊ง...ยังกะน้ำในสระ...เลยยืนถ่ายภาพเป็นที่ระลึกซะหน่อย...และยังมองเห็นโป๊ะสำหรับใช้ดำน้ำลงไปดู ปะการัง...ผมก็ไม่แน่ใจว่ายังมีอยู่หรือเปล่า เห็นบอกว่าปัจจุบันนี้เห็นแต่หอยเม่นและก้อนหินเป็นส่วนใหญ่...เมื่อก่อนปะการังบริเวณนี้จะสวยมาก และมีปลาอยู่มากมายว่ายให้เราเห็น...

หลังจากยืนชมวิวและผืนน้ำที่ใสบริเวณท่าเทียบเรือหาดตาแหวน...ก็เดินตามสะพานเรื่อยๆ พอสุดสะพานก็พอดีเจอวินมอเตอร์ไซด์ รับจ้างบริเวณหน้าศูนย์บริการนักท่องเที่ยวพอดี...ก็เลยติต่อเช่ามอเตอร์ไซด์...ที่จุดนี้เลยตกลงราคาจากบริเวณนี้ได้คันละ 300 บาท น้ำมันเติมให้เราเต็มถัง คุยกันไปกันมา เลยทราบว่า เจ้าของมอเตอร์ไซด์ที่ผมเช่าเป็นน้องเขย...ของพี่ยศ และพี่ปาด...ซึ่งเมื่อก่อนพี่ทั้งสองเป็นเด็กร่ม ลูกโดด และสนิทกันดี...ก็ถามสารทุกข์สุกดิบ...ของพี่ทั้งสองพอประมาณ กะว่าตอนกับจะแวะไปเยี่ยมพี่เขาซะหน่อย...

เราขับมอเตอร์ไซด์ผ่านหาดตาแหวน...ซึ่งไม่เป้าหมายของผม ที่จะเล่นน้ำที่นี่ แต่เป้าหมายของผมคือ หาดเทียน...ครับ