ราด ซะ อา นา จัก ลาว...มื้อนี่...สิ มา เว่า เฮื่อง...
กาน ลัก ลอบ ตัด ไม๊ พะยุง...สู่ กัน ฟัง..."
เสียงวิทยุ กระจายเสียง...จากฝั่ง ลาว...ดังแว่ว...เข้าไปในเต้นท์...
ที่ผมพร้อมครอบครัว...ได้มากางนอนที่ "หน่วยทหารน้ำเชียงคาน"
ผมงัวเงีย...ลุกออกจากเต้นท์...นึกว่ามี...อะไรเกิดขึ้น...
ถึงได้มีเสียงตามสาย...ตั่งแต่เช้ามืด...
ผมออกจากเต้นท์...มองนาฬิกา...บนข้อมือเป็นเวลา...ตี 5 กว่าๆ...
มองไปทางแก่งคุดคู้...เห็นแสงไรๆ...จากพระอาทิตย์์...ที่เริ่ม...
จะจับขอบฟ้าขึ้นมาเรื่อยๆ...ผมเข้าไปหยิบกล้องที่อยู่ในเต้นท์...
เพื่อเตรียมเอามาถ่ายภาพพระอาทิตย์ขึ้นยามเช้า...ที่ริมโขง...
อืมม...เช้าๆอย่างนี้ มีกาแฟ...ร้อนๆ สักแก้วก็คงดีสินะ...
ผมเดินไปที่รถ หยิบแก้วกาแฟ...และกาแฟสำเร็จรูป...3 in 1...
นึกในใจ...เอาวะ...ถึงมันจะหวานไปหน่อย...ก็คงพอจะแก้ขัดได้...เหมือนกัน...
พอได้กาแฟ...ซองสำเ็ร็จรูป...ก็ไม่ลืมที่จะหยิบ มะพร้าวแก้ว...
ของฝากจากแก่งคุดคู้ติดมือไปด้วย...
ผมเดินถือแก้วกาแฟ...ไปขอน้ำร้อน...จากพี่ทหาร...ที่มาเปิด...
สโมสร...คอยบริการตั้งแต่เช้ามืด...
ผมถือถ้วยกาแฟ...ไปนั่งจิบ...บนศาลา ริมฝั่งโขง...มองสายหมอกยามเช้า...
และก้อนเมฆที่ลอยตัวต่ำ...ที่ภูเขาด้านแก่งคุดคู้...พร้อมกับ...กินมะพร้าวแก้ว...
แกล้มกาแฟ...โอ่...มันช่างหวานแสบคอเสียนี่กระไร...แคร๊ก...แคร๊ก...
ผมนั่งจิบกาแฟไป...หูก็ฟังวิทยุเสียงตามสาย...จากฝั่งลาว...
ซึ่งจับใจความได้ว่า...เรื่องกฎ และความผิด...ในการลักลอบ...
ตัดไม้พะยุง...ของฝั่งเขา...
พลันหูของผมก็ได้ยินเสียง...ระฆัง...ดังกังวาน...คงจะตีจากวัดในฝั่งลาว...
ตีในจังหวะ...หยุดๆ...รัวๆ...ดังกังวานไปทั่ว...
สายตาของผมยังจ้องมองดูบรรยากาศของแม่น้ำโขง...สลับไปมากับภูเขา...ป่าไม้..
และบ้านเรือนของประชาชนชาวลาว...
แล้วสายตาของผม...ก็เห็นนกฝูงใหญ่...ที่โบยบินจากฝั่งไทย...
เพื่อไปหากินยังฝั่ง สปป.ลาว พร้อมๆกับเสียงระฆัง...ที่ดังกังวาน...อยู่เป็น..ระยะ
ภาพนกนับหมื่นๆ ตัวที่ตื่นพร้อมๆ กันส่งเสียงร้อง...เกรียวกราว...มองดูแล้วน่าจะมี...
หลายร้อยชนิด...มันเป็นภาพที่ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย...
ผมยืนมอง...ภาพนกจำนวนมาก...บินออกไปหาอาหาร...ในแหล่งที่สมบูรณ์...
และอุดมไปด้วยป่าไม้...นา นา พรรณ ของฝั่งลาว...ซึ่งมีำกฎหมาย...และกฎระเบียบ...ที่แน่นอน เอาจริง...ในเรื่องการตัดไม้ทำลายป่า...และค้าสัตว์ป่า
ผมยืนดูและนึกอยู่ในใจ...เจ้านกแค่มาอาศัยนอนที่ฝั่งไทยเท่านั้นหรือ...พอเช้าตรู่...เจ้าก็จร...จากไปหากิน...ที่ฝั่งลาว...เจ้ากลัวอะไร?...หรือเมืองไทยไม่อุดมสมบูรณ์พอ...หรือเจ้ากลัว...คนไทยจับเจ้า...มาขังใส่กรง...เชยชม...อยู่ในบ้าน...
แต่ก็ยังดีนะ...ที่ตอนเย็นเจ้าบินกลับมา...คงเห็นพรานนกหลับหมดแล้วหล่ะสินะ...
จุดกางเต้นท์"หน่วยทหารน้ำเชียงคาน"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น