บิลค่าไฟบ้านผม...เลยกำหนดมา 2 วันแล้วครับที่ผมจะต้องไปจ่าย...ปกติก็จะจ่ายที่ เซเว่นฯ...แต่วันนี้ ต้องไปจ่ายที่การไฟฟ้าบางละมุง...ผมไปถึงที่ทำการไฟฟ้า เห็นคนเยอะมาก...กดรับบัตรคิวที่ 93 มองดูแล้วคงอีกนาน ฉับพลัน!...ผมได้ยินเสียงพนักงานการไฟฟ้าตะโกนบอก ประชาชนที่ไปยืนออรอจ่ายค่าไฟอย่างเสียงดังฟังชัดว่า..."ทอม แฮ้งค์" เอ้ย!...ไม่ใช่สิ "คอม...แฮงค์ให้รอก่อน" เท่านั้นแหละครับผมเซ็งเป็ดขึ้นมาทันที...จะนั่งรออีกนานเท่าไหร่ก็ยังไม่รู้...
ผมเดินแหวกผู้คนออกมาด้านนอกอาคาร...ผมมานั่งคิด..."แล้วจะนั่งรอโดยทิ้งเวลาให้เสียเปล่าอย่างนั้นหรือ"...ว่าจะเอากล้องที่อยู่ในรถมาถ่ายภาพ เขียนบล๊อกเรื่องการไฟฟ้า ก็กลัวประชาชนที่มารอจ่ายค่าไฟจะกระทืบเอา...ที่เอากล้องไปถ่ายหน้าตาเค้าขณะนั้น...ผมก็เลยนึกขึ้นได้ว่าห่างจาก การไฟฟ้าไปประมาณ 100 เมตร มีสวนหย่อมเล็กๆประมาณว่าเป็นสนามเด็กเล่น ข้างๆสวนหย่อมจะเป็นคลองซึ่งเป็นป่าชายเลนอยู่ ผมก็ขับรถผ่านประจำแหละครับ...ส่วนมากจะขับผ่านไปตลาดนาเกลือไม่ค่อยได้แวะ ลงดู ก็เคยลงเหมือนกันครับ...คือแวะกินข้าวหน้าสวนหย่อมจะมีร้านอาหารทะเลซึ่งอร่อยมากครับ...
ถนนเส้นที่ตั้งของการไฟฟ้า(รถจอดลิบๆ) สวนหย่อม และป่าชายเลน
ผมสะพายกล้องที่ไปหยิบจากรถเดินไปที่สวนหย่อมและป่าชายเลนแห่งนั้นทันที...เผื่อจะได้อะไรดีๆ มาเขียนเล่าสู่กันฟัง...พอผมไปถึง...ต้องอุทานคำว่า...โอโห...เลยครับ มีเรื่องอะไรต่อมิอะไร ที่จะมาเขียน ได้หลายเรื่องเลยครับ...นกก็มีเยอะมาก...ป่าชายเลนก็สมบูรณ์ต้นใหญ่ๆโตๆ และมีอะไร...อีกหลายอย่าง? แต่ผมขอ อุบไว้ก่อนเอาไว้เขียนบล๊อกหน้าดีกว่า...
ผมมองดูป่าชายเลน...และดูนกต่างๆนานา...ที่มาเกาะทำรังอยู่บนต้นโกงกาง...พลัน...หูผม ก็ได้ยินเสียงร้องสดใส...ไพเราะจับใจของนกชนิดหนึ่งก็เลยยกอาวุธเตรียมพร้อม(กล้องถ่ายรูป)...สอดส่ายสายตามองหา ย่องอย่างเบากริบเดินตามที่มาของเสียง...เดินย่องไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...และเรื่อยๆ...สายตาก็เหลือบไปเห็นเจ้านก...ปรอทหน้านวล...(ช่วงที่เล่านี้ผมต้องเปิดหนังสือ Birds of Thailand ของคุณ ประสิทธิ์ จันเสรีกร ที่ผมได้ซื้อไว้เมื่อปี 2002 แต่ก็ไม่มีโอกาสได้หยิบขึ้นมาดูจนวันนี้แหละถึงได้เปิดดู)...เจ้านกปรอทหน้านวล...หรือเปล่าผมก็ยังไม่แน่ใจนัก มาเข้าทางกล้องผมพอดี ผมก็เลยกดชัตเตอร์แรกแบบมือสั่นๆ...จะเห็นเจ้านกกำลังคาบอาหารอยู่ในปาก
น
นี่ไงครับเจ้านกปรอทหน้านวลที่มาเข้าทางกล้องเป็นแบบให้ผม
ผมสังเกตุดูเจ้านกปรอทหน้านวล...ไปเรื่อยๆ และก็กดชัตเตอร์ ไปเรื่อยๆ ดูเขาก็มองเห็นผมนะ...แต่เหมือนกับว่าจะเต็มใจให้ผมถ่าย...เขาคงรู้ว่าผมเริ่มหัดถ่ายภาพนกครั้งแรกก็เลยเต็มใจเป็นแบบให้...โดยไม่หวั่นไหว...
นี้ครับเจ้านกปรอทหน้านวลเขายอมเป็นแบบให้ผมถ่าย
ผมถ่ายเขาได้สักพัก...เขาคงจะรำคาญผมที่เห็นผมถ่ายไม่เอาไหน...เขาก็เลยเรียกแฟนของเขามาเป็นแบบให้ผมอีกตัว ทีนี้เลยได้ถ่ายภาพนก ปรอทหน้านวลถึง 2 ตัว ในเฟรมเดียวกัน มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตของการถ่ายภาพนก...ของผมอย่างจริงๆจังๆ...ก็วันนี้นี้เอง... หรือเจ้า"นกปรอทหน้านวล"ทั้ง 2 ตัว มาโปรยเสน่ห์...ในผมหลงใหลในกิจกรรมดูนก...และถ่ายภาพนกซะแล้ว...(งานเข้าแล้วเรา)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น